Proces versus Museumstuk

Het is, naar mijn mening, mens eigen om iets moois te willen maken.

Mooi is een persoonlijk waardeoordeel, wat voor de één mooi is kan voor de ander weerzinwekkend zijn.

Het overkwam mijzelf ook,

Na de tweede echte les van mijn opleiding diende ik mijn tekening in voor supervisie met de mededeling dat ik vier keer opnieuw begonnen was omdat ik de voorgaande pogingen niet mooi genoeg vond!

Mooi in mijn geval had te maken met het materiaal waar ik mee worstelde zoals ik in een eerdere blogpost schreef, markers die vol liepen met het materiaal van mijn kleurpotloden waardoor ze niet meer bruikbaar waren.

Overigens ging mijn topic over evenwaardigheid. 

De feedback die ik daarop kreeg was: “dat iedere tekening die ik in die reeks gemaakt had evenveel waard was als de laatste die ik had ingeleverd, zelfs als ik dat zelf niet herkende." 

"Dat de laatste tekening die ik had gemaakt nooit geworden was zoals ik hem had ingeleverd als ik die andere drie niet gemaakt had.”

Hoe toepasselijk!

Nu ik de feedback aan het terugkijken ben om deze post te kunnen schrijven moet ik er zelf een beetje om lachen! 

NeuroGraphica® gaat onder andere over de stappen die tijdens de tekening gevolgd worden, maar vooral over de inzichten die het totale proces gaat opleveren. 

Daar hoeft niemand wat van te vinden behalve ikzelf. Dus mooi of oer lelijk doet eigenlijk niet ter zake. 

In het begin was het voor mij vooral een kwestie van trust the process!

Vraag jij jezelf nu af, mag het niet mooi worden dan?

Het antwoord daarop is relatief kort en simpel, natuurlijk mag het mooi worden maar het moet niet, mooi is geen voorwaarde om de gewenste inzichten te vergaren.